Zaman geçicidir:)

Kimbilir kaç kez yeniden doğurdum kendimi… Ama hep ben öldürdüm eski benleri. Mazlum da olmadım, zalim de. Akrebim ya, Phoenix gibi kendi küllerimden yeniden doğabileceğimi bilmenin konforuyla, çok kolay gemi yaktım yeni sahillerde.

Bazen tetikleyici deneyimler oldu bunu başlatan, bazen neden yaptığımı bile bilmeden uçurumdan atladım. Uçurumdan atlamadan uçabildiğini bilemez insan. Ben hep uçabildim. Farklı kanatlarla, farklı yüksekliklerde, ama hep daha geniş ufuklara doğru.

Son 10 yıldır öğrencilerimi yetiştirdim. Aralarında hoca olanlar da oldu. Sonra birden bir şeyler oldu, ve ben öğrencilerimle yaptığım, alışık olduğum, bana hayatta bir anlamım olduğunu hissettiren alışverişi kestim. Yine mecbur değildim, ama zaten bir süredir beni çok beslemiyordu bu etkileşim. Ani ve beklenmeyen bir duruş oldu bu. Birden durmak zor, fiziğin kuralları gereği, siz dursanız da, içinizin, organlardan atomlara kadar parçalarınızın hareketsizleşmesi vakit alıyor biraz.

Ama zaman geçicidir… Öyle deseler de, sadece şimdi ve şu an yok. Sonsuz sayıda şimdi iç içe olarak hep aynı anın içindeler. Biz zamanın köleleri değil, efendileri olduğumuzu anlayana kadar, dünün, yarının ve aslında şimdinin kurbanı sanıyoruz kendimizi.

“Şimdi” buradayım. Bakalım neler olacakJ?

Neşeniz, bilir.

Sevgi ve bilgi, paylaşılarak çoğalır.

Maksat Bir, rivayet muhtelif.

Sevgi ve ışık…